
«Я ліцьвін». Пранізьлівая баляда ад дзяржаўных «Песьняроў» (аўдыё)
Беларускі дзяржаўны ансамбль «Песьняры» прэзэнтуе ў першым туры аўдыёчарту сэзону 2018—2019 песьню «Я ліцьвін», безумоўны посьпех іх новага альбому.
Гісторыя стварэньня гэтай песьні бярэ пачатак у 2009 годзе, калі тагачасны мастацкі кіраўнік ансамблю Вячаслаў Шарапаў знайшоў верш Ігната Клімашэўскага «Песьня ліцьвіна» ў кнізе «Літаратура першай паловы XIX стагодзьдзя». Музыку і аранжыроўку да яе стварыў цяперашні мастацкі кіраўнік «Песьняроў» Раман Козыраў. Прычым яна не адразу трапіла ў рэпэртуар калектыву. Спачатку яна прагучала ў тэлепраекце «Музычны суд», а потым ужо «Песьняры» выканалі яе разам зь фіналістам праекту Аляксандрам Маркевічам.
Першапачаткова яе сьпяваў Андрэй Усанаў, а па ягоным сыходзе яна перайшла да маладога саліста Ігара Дударчыка. «Мы доўга яе бераглі, бо хацелі выдаць альбом цалкам на вершы беларускіх паэтаў XIX стагодзьдзя, аднак не датрывалі і вырашылі паказаць яе цяпер», — зазначае Раман Козыраў. Песьня гэтая гучыць у альбоме «Продолжение» і зьяўляецца ці не цэнтральнай ягонай тэмаю. На электрагітары ў ёй сыграў Леанід Вярэніч, інструмэнтальную частку кампазыцыі запісалі на студыі Пятра Ялфімава, а вакальныя партыі — на студыі дзяржаўных «Песьняроў».
Песьняры — Я ліцьвін (музыка Рамана Козырава, словы Іпаліта Клімашэўскага). Зьмяшчаецца са згоды выканаўцы.
TuzinFM, фота Арцёма Пясецкага
Я ліцьвін тутэйшы родам.
Сіл хапала маладзецкіх
Зьведаць край, напіцца водаў
Задняпроўскіх, Камянецкіх
І пад неба я падняўся
Ад дзявочага ўздыханьня
Як вясёлка накупаўся
Ў крыніцы сьлёз каханьня.
Я заўжды нясу з сабою песьню між тужлівай сьцюжы,
Каб яна была расою на пялёстках сьнежнай ружы.
Як у сьнежнай ружы лоні п’ецца, раньніх сьлёз уцеха.
Так у душах хай патоне песьня песьняроўскай рэха.
Варажбіткi ў лесе цёмным,
Мне ля Прыпяці сьпявалі.
Што над Вяльляй і над Нёмнам,
Ад мяне адступяць жалi.
І лягла туды дарога,
І спазнаў уцех я новых.
І знайшоў я скарбаў столькі,
Што ня выказаць у словах.
Я заўжды нясу з сабою песьню між тужлівай сьцюжы,
Каб яна была расою на пялёстках сьнежнай ружы.
Як у сьнежнай ружы лоні п’ецца, раньніх сьлёз уцеха.
Так у душах хай патоне песьня песьняроўскай рэха.
КАМЕНТАВАЦЬ