Мора зімы
6743 / 0
19.02.2014

Юры Несьцярэнка: «Наша зямля замярзае пад морам зімы» (аўдыёпрэм’ера!)

Франтмэн гуртоў White Night Blues і Nestary Band Юры Несьцярэнка прэзэнтуе ў чарце на Tuzin.fm кампазыцыю «Мора зімы» са свайго новага сольнага альбому «Аэрапланы ў вырай».

Песьня «Мора зімы» напісаная на верш вядомай пісьменьніцы Людмілы Рублеўскай. Гэта ўжо трэці сынгл з новага альбому музыкі. Дагэтуль Юры паказаў загалоўны трэк «Аэрапланы ў вырай» і песьню «Пэўныя знакі«. «Калі задумвалася аранжыроўка да „Мора зімы“, яна адразу ўяўлялася крыху „цяжэйшай“ за астатнія кампазыцыі, — распавядае Юры Несьцярэнка. — Але гэта цалкам магчыма ў сольным альбоме, дзе стылістычна прысутнічаюць і фанк, і блюз, і флямэнка, і вось такі варыянт софт-мэталу ці мэлёдык-мэталу».

Юры прызнаецца, што хацеў у новай песьні пакінуць манеру выкананьня цалкам пазнавальнай, але пры гэтым пашырыць стылістычныя межы. Атрымалася самадастаткова і арыгінальна. «Мне заўсёды было цікава экспэрымэнтаваць са стылямі. Многія ўспрымаюць такое імкненьне за прагу да нейкай архаічнаьсці, кансэрватыўнасьці, якая асацыюецца з клясыкай року. Але гэта ўсё ж такі цалкам сучасныя песьні. Яны ўбачылі сьвет напрыканцы 2013-га — пачатку 2014-га. І мне, і музыкам, якія ўдзельнічалі ў запісе, было вельмі цікава сыграць у розных, канкрэтна акрэсьленых стылях, і гэта ўдалося», — дадае музыкант.

Калі кампазыцыі «Мая адзінота» або «Неба навокал», вядомыя слухачам з прэзэнтацый на «Тузіне Гітоў», больш падыходзілі б да рэпэртуару White Night Blues, то «Мора зімы» — гэта хутчэй з рэпэртуару Nestary Band. У эклектыцы новага альбома ёсьць своеасаблівы працяг традыцыяў, закладзеных у папярэдняй плытцы Юрыя Несьцярэнкі «Сьвята вялікіх дажджоў».

Tuzin.fm

Юры Несьцярэнка — Мора зімы (музыка Юрыя Несьцярэнкі, словы Людмілы Рублеўскай). Зьмяшчаецца са згоды выканаўцы.

У белае мора зімы

адплывае наш човен

І ў хвалях-сумётах

зьнікаюць за намі сьляды

Хоць зораў ня бачна

ці трэба вяртацца панове

У залітыя восеньскім 

шэрым дажджом гарады

 

Пад гэтым бязьмежным

бяздонным як мроіцца небам

адзіная наша

каханая наша зямля

А недзе наперадзе

ў першых праталінах бераг

І дыхае хлебам

на поўныя грудзі ральля

І дыхае хлебам

на поўныя грудзі ральля

 

Над морам зімы

так высока праглянула зорка

Нібы вастрыё

скіраванай зь нябыту стралы

А мы дажывем даплывем

да вясновага золку

І стане бурштынам

апошняя кропля смалы

 

І нават калі

неадольныя выпадуць сьцюжы

І помнікам зь лёду

паўстанем мы самі сабе

Мы будзем дарогу

паказваць больш кемным і дужым

І нехта па сьцюжы

дарогу такую праб’е

І нехта па сьцюжы

дарогу такую праб’е

 

У белае мора зімы

адплываем зьнікаем

Таму што жывыя

таму што тутэйшыя мы

І хвалі сумётаў

сьляды паглынаюць за намі

І наша зямля замярзае

пад морам зімы

І наша зямля замярзае

пад морам зімы