«Вясновая» — Barrokka заклікаюць прачынацца
Гурт Barrokka прэзентуе ў відэачарце TuzinFM кліп на песню «Вясновая», якая была створаная больш за год таму, але час яе прыйшоў толькі цяпер.
За адзін дзень да выбараў ў Беларусі мінскі кабарэ-бэнд Barrokka выпусціў кліп «Вясновая» з такім каментаром: «Больш немагчыма трываць».
— Калі здаецца, што не застаецца нічога. Калі на руінах веры змярцьвелая прастора разбуранай будучыні і стабільнасць застою. Нават тады не варта здавацца. Ёсць вышэйшая справядлівасць. Ёсць галоўны закон адраджэння. Беларусь уваскрэсьне - трэба толькі нам усім выйсці і прыняць яе ў свае абдымкі, — пішуць музыкі.
Відэа здымалі ў розных лакацыях. Найбольш цікавая — руіны царквы ў вёсцы Беразавец. Ідэя кліпа належыць Алегу Басаву, а рэжысёрам выступіў Аляксандр Алейнікаў.
У 2019 годзе гурт ужо выконваў «Вясновую» на фестывалі Басовішча, але, як мяркуюць музыкі, яны крыху апярэдзілі час.
— Год таму, нават больш, я і мой тата напісалі песню пад назвай «Вясновая». Я ўжо адмовілася пісаць для гэтага праекта драматычныя песні, мы ўжо не пра тое. Мы быццам бы нешта адчулі, але рана. Здаецца, цяпер вы зразумееце, што мы хацелі сказаць гэтай песняй, — распавядае салістка гурта Ліза Леўчык.
Barrokka — Вясновая (словы Андрэя Леўчыка)
Вецер
з поўдня ці з поўначы,
Ветразь
раптам напоўніў мне.
Б'ецца
нібы насустрач жыццю
зноў сэрца.
Вецер
стужкі палошча і
Недзе,
рвемся на плошчу мы.
Ледзь не
прама з нябёсаў «Трымай-ся»
Льецца.
І зноў
Тыя цудоўныя сны
І зноў
Мы на пачатку вясны
І зноў
Трэба прачнуцца, паўстаць
І зноў
Больш немагчыма трываць.
Вецер
гладзіць па тварах і
Годзе
жыць толькі марамі
Недзе
шчасце на нарах
Але
лепш здохнуць.
Вецер
З захаду свежасцю
Смецце
Усё с незалежнасці
Садзьме
Жыць па-ранейшаму
Мабыць хопіць.
І зноў
Тыя цудоўныя сны
І зноў
Мы на пачатку вясны
І зноў
Трэба прачнуцца паўстаць
І зноў
Больш немагчыма трываць.
Вецер,
з поўдня ці з поўначы
Ветразь
раптам напоўніў мне.
Б'ецца
нібы насустрач жыццю
зноў сэрца.
І зноў
Тыя цудоўныя сны
І зноў
Мы на пачатку вясны
І зноў
Трэба прачнуцца паўстаць
І зноў
Больш немагчыма трываць
КАМЕНТАВАЦЬ