Міхаіл Баярын: «Сьпевы на вершы клясыкаў — важная азнака ўзнаўленьня нацыі» (аўдыё)

Паэт, філёзаф, знаўца санскрыту падсумаваў вынікі музычнага сэзону на Tuzin.fm і асабліва ўразіўся тым, наколькі крута і сучасна гучаць вершы клясыкаў.

Асаблівых крытэраў адбору ў мяне не было — выбіраў тое, што чапляла, што хацелася пераслухоўваць. Але ў выніку можна зрабіць пару абагульненьняў.

1. Уражвае, наколькі крута і сучасна гучаць вершы клясыкаў — Янкі Купалы (Naka), Якуба Коласа (Brutto), Уладзімера Караткевіча (Indorath). Тое, што мы знаходзім у традыцыі адказы на сучаснасьць — вельмі важная азнака ўзнаўленьня нацыі.

2. Радуе тое, што цэлыя жанры пераяжджаюць з этнічнага каляндарнага цыклу ў сеткавую культуру. «Цуд на Каляды» (Trubetskoy і Аляксандар Памідораў), «Вясенка» (Нагуаль) — рэчы, якія доўга не выходзяць з галавы.

3. Заўважна, наколькі танчэй і далікатней мы выражаем і слухаем свае пачуцьці. Гэта зусім іншае «разрашэньне», калі параўнаць з тым, што мы слухалі гадоў 15 таму. Haina, «Ойра», Allia — гэта тая мнагамернасьць, якой мне не хапала ў беларускай музыцы.

Allia — Мокрыя

Brutto — Будзь сьмелым

Dzieciuki — Тадэвуш Касьцюшка

Haina — Ты абяцала

Irdorath — Быў. Ёсьць. Буду

Naka — Малітва

Trubetskoy і Аляксандар Памідораў — Цуд на Каляды

Vinsent — Музыка

Лявон Вольскі і 25 АББА Orkiestra — Зямля

Мама — Cеяць вецер

Нагуаль — Вясенка

Ойра — Тваё маё сэрца

Міхаіл Баярын, для Tuzin.fm

Экспэрт Tuzin.fm Міхаіл Баярын — паэт, філёзаф, лінгвіст, перакладчык, знаўца граматыкі санскрыту, дызайнэр шрыфтоў. Нарадзіўся ў 1978 годзе ў Менску. Атрымаў адукацыю ў клясычнай філялёгіі (2000) і праграмаваньні (2014). Вывучаў санскрыт і лінгвістыку старажытнай Індыі, вучыўся ў Санскрыцкім унівэрсытэце Сампурнанда (Індыя). Аўтар кніг паэзіі «Шалёны вертаградар» (1997) і «Заваёўнік» (2014), кнігі эсэ «Самабыцьцё» (2014), падручніка «Уводзіны ў традыцыйны санскрыт» (2014). Пераклаў на беларускую мову старажытнаіндыйскую паэму «Багавітава песьня».