Алесь Дзянісаў і «Палац». Імклівае падзеньне ўверх (прэм’ера)
Вакаліст панк-фармацыі Dzieciuki Алесь Дзянісаў падрыхтаваў разам з фольк-гуртом «Палац» прыгожую калядную кампазыцыю на верш Анатоля Брусевіча.
Нараджэньне песьні «Каляды» Алесь Дзянісаў называе цудам. «Я спачатку пагадзіўся паўдзельнічаць у навагоднім праекце, а потым разгубіўся, бо тэма трошкі не мая. Вырашыў зьвярнуцца па дамогу да гарадзенскіх паэтаў. Ня ведаю чаму, патэлефанаваў Анатолю Брусевічу і ён мне прапанаваў два вершы пра Каляды, якія і сталі песьняю. Я нічога не кампаванаў: адзін верш стаў куплетнай часткаю, другі — прыпеўнай. І неяк натуральна яны адзін да аднаго паклаліся». З напісаньнем музыкі, зь яе формай і з папярэдняй аранжыроўкай Алесю дапамог Дзьмітры «Вінс» Шчэрба, які калісьці граў у гурце «КальЯн». Ён таксама ўзяў удзел у запісе песьні ў якасьці сола-гітарыста.
Гурт «Палац» дапрацаваў кампазыцыю з свайго боку, расклаў яе на галасы ды інструмэнты. Алег Хаменка кажа, што яму адразу ж спадабаўся самы першы дэма-накід, зроблены на акустычнай гітары — узрушыў глыбокі верш ды простыя і ў той жа час правільныя ў ягоным разуменьні гармоніі. «Мы нічога не дадавалі, проста сыгралі твор, як лягло, на рэпэтыцыі. Шкада, што як сьлед не атрымалася зрэпэтавацца, бо Алесь у Горадні, а мы ў Менску, асноўныя моманты прагаварылі па тэлефоне і сустрэліся ўжо толькі на запісе. Месцамі недакладна засьпяваў тэкст, але ж выйшла вельмі прыгожа, я лічу. Вельмі хочам надалей зрабіць студыйную фанаграму гэтага твору», — кажа лідэр «Палацу».
Песьня «Каляды» была запісаная для праекту «Новае пакаленьне на Новы год». Відэавэрсію гэтага праекту можна ўбачыць у ноч з 31 сьнежня 2015 на 1 студзеня 2016 году на тэлеканале «Белсат».
Алесь Дзянісаў (Dzieciuki) і «Палац» — «Каляды» (музыка Алеся Дзянісава, Дзьмітра Шчэрбы і Алега Хаменкі, словы Анатоля Брусевіча)
Tuzin.fm, фота Вольгі Куваевай
Каляды. Гэты час, як вадаспад,
Які ня ў дол спадае, а ў нябёсы,
Змываючы халодных зораў россып,
I поўнi бляск, i шэры далягляд.
Віншую Бога. Адплывае страх
Перад жыцьцём самотным i цьвярозым.
I хочацца iсьцi не па дарозе,
А бегчы напрасткi, па камянях,
Каляды!
Па белай рачулцы ранка
Плывуць самаходы.
Падае сьнег.
Каляды!
Ныраю ў аблокі,
Абліты срэбрам аргана
Падаю ўверх.
Праз гэты сьнег і быць як ён — сьвятым
І сьветлым, нібы першае прычасьце,
І адчуваць на сэрцы толькі шчасьце,
І не зважаць на ўласныя сьляды.
Каляды!
Па белай рачулцы ранка
Плывуць самаходы.
Падае сьнег.
Каляды!
Ныраем ў аблокі,
Аблітыя срэбрам аргана
Падаем уверх.
КАМЕНТАВАЦЬ