Анжаліка Агурбаш спела пра герб «Пагоня»

Спявачка Анжаліка Агурбаш прэзентуе ў аўдыёчарце TuzinFM песню «Наўздагон», якую яна запісала ў знак падтрымкі пратэстуючых.

Анжаліка Агурбаш перапела сваю песню «Наўздагон», якую яна выконвала 30 гадоў таму. Гэта твор Васіля Раінчыка на словы Леаніда Пранчака, які прысвечаны гербу «Пагоня».  

Спявачка нарадзілася ў Беларусі, але зараз жыве ў Маскве. Там, па яе словах, яна не прапускае ніводнай акцыі пратэста і прыходзіць на іх з бела-чырвона-белым сцягам.

— Я лічыла, што творчыя людзі павінны быць па-за палітыкай. Артысты — гэта птушкі міру і дабра. Але тое, што сёння адбываецца ў Беларусі, тэрор і агрэсія, жорсткасць у адносінах да народу з боку цяперашняй улады — гэта не можа пакінуць абыякавым ніводнага чалавека, у якога ёсць хоць кропля сумлення, годнасці і спагады, — заяўляе Агурбаш.

Тое, што раней яе называлі «спявачкай улады» і папракалі за ўчастак зямлі ў Драздах ад прэзідэнта краіны, Анжаліка каментуе так:

— Я — артыстка, якую любяць людзі, і Аляксандр Рыгоравіч у тым ліку. Я заслужыла за сваё 30-гадовае творчае жыццё не адзін такі ўчастак. Таму шчыра лічу, што мяне папракнуць няма ў чым.

Анжаліка Агурбаш — Наўздагон (словы Леаніда Пранчака)

Конь мой малады!

Нясі, імклівы конь, нясі мяне туды,

Дзе я не буду ведаць гора і нуды,

Дзе я забуду востры боль маёй бяды.

Пагоня!

Хмары нада мной.

Зайшлося сэрца невядомаю жальбой.

Нясі, мой белы конь, нясі мяне на бой,

На люты бой з тупым адчаем і маной.

Пагоня!

Наўздагон

Нястрымна нясецца Пагоня,

Пагоня!

У палон

Ўзяла маё сэрца Пагоня,

Пагоня!

Заўсягды мне будзе свяціць,

Не стрымаць яе, не спыніць,

Праз вякі над светам ляціць

Пагоня!

Песня, не змаўкай!

Плыві і жаўранкам над гонямі лунай,

Сагрэй цяплом душу маю і веру дай,

Каб з небыцця ўваскрос мой беларускі край.

Пагоня!

Золак у вачах.

Свабоды дух у нашых сэрцах не зачах,

Мы самі выбралі нялёгкі гэты шлях,

Узняўшы горда бел-чырвона-белы сцяг.

Пагоня!

Конь мой малады!

Нясі, імклівы конь, нясі мяне туды,

Дзе я не буду ведаць гора і нуды,

Дзе я забуду востры боль маёй бяды.

Пагоня!

Золак у вачах.

Свабоды дух у нашых сэрцах не зачах,

Мы самі выбралі нялёгкі гэты шлях,

Узняўшы горда бел-чырвона-белы сцяг.

Пагоня!